Karar

Bu ara üzerine ciddi düşünmem gereken konular var.. Biraz normal hayata aykırı yaşadığımı kabul ediyorum ama genelgeçer kavramlar herkes için aynı olamaz değil mi? En azından benim için değil :(( Bu durum üzücü gibi görünse de değil aslında, bakmayın.. Tek dezavantajı yanlızlık oluyor zira seçici oluyorsunuz..

Yaklaşık 16-18 yaşları arasındayken bu yaşlarımı hayal ederdim, nerede ne yapacağım, hangi meslekte olacağım, evimin şekline kadar her gece hayallerimi süslerdi.. Peki ben şimdi o hayalin içinde miyim, hayır değilim.. Ben de herkes gibi hayat nereye itelerse oraya sürüklendim ancak seçimlerim kendime aitti, son sözleri söyleyebilecek deli fişek cesarete sahip oldum her zaman.. Şu anki hayatım tamamiyle kendi eserim, temellerini kendim atmasam da, binayı ben kurdum..

Şu an içimden paylaşacağım şey ise belki de benim bundan sonraki hayatımda önemli bir dönüm noktası olacak, karar vermem gereken şey bu işte.. Bütün dürüstlüğümle yazacağım, beni bu uçsuz bucaksız internet deryasında okuyan olursa iki çift kelam etsinler, nihayetinde son kararı kendim vereceğim ama benim göremediğim birşeyleri bana gösterebilecek birileri de olabilir..

Konu = Çocuk

İçimdeki ses bana anne olmamalısın diyor, sen çok çocuk sevmezsin, bakamazsın, özgürlüğün kısıtlanır, hoşlanmazsın ayrıca da istemiyorsun diyor.. Evet aralarda fikrim değişse de ki bu çok kısa süreli oluyor, ben özünde bir çocuğum olmasını istemiyorum ama ya sonrası.. Fikrim değişirse birgün, bu anı geri getiremem..Peki ya değişmezse ve ben bu arada bir çocuk sahibi olursam.. Onu sevemezsem, ilgilenemezsem ya ona yazık edersem, çocuğu geri göndermenin imkanı var mı :(( İşte böyle zor bir karar.. Şimdi eminin çoğu kişi anne olunca değişir, alışırsın, anne olmadan anlamazsın diyebilir, oysa anne olanlar da anlayamayabiliyorlar.. Biliyorum.. Boşanmış bir ailenin çocuğuyum ve bir annem var.. Bir annenin çocuğunu sevmemesini biliyorum.. Bu yüzden daha gencecik bir kızken bir söz vermiştim kendime, asla ve asla her açıdan onu en iyi şekilde yetiştirmeye hazır olmadıkça bu dünyaya bir çocuk getirmeyecektim sırf olsun diye..

İşte böyle, karar vermem gereken kısa bir zaman var önümde, zira hem yaşım hem hormonlarım daha fazla direnecek durumda değil.. Kafam sürekli uğulduyor ve ben daha sonra dönüp keşke dememek istiyorum mümkün olduğunca karar her ne olsa da..

Bir ışığa ihtiyacım var kimbilir..

Bugün geri kalan hayatımın ilk günü..

Böyle afilli sözcükleri söylemek ya da duymak ayrı bir havalı oluyor değil mi? Evet oluyor ama işte o kadar.. Ardından hemen unutuveriyoruz değil mi? Belki siz onlardan değilsiniz ama ben onlardanım.. Bu yüzden değişim günlüğümü açıyorum.. Vatana millete hayırlı olsun bakalım..